இலையுதிர் காலத்து
இணக்கமற்ற விதிர்த்த மொழியில்
திருப்பப் பாதை எங்கும்
இருள் கவ்விய
வெறுமை சூழ
எவ்விடமோ
இறுக்கிப் பிணைந்த
முரண் முடிச்சுகளின் கயிறு
வேரூடி
துருத்திய உருவோடு
துரத்துவதாய்
கால்கள் பின்னிப் புதைய
அசாதாரண தருணத்தில்
அமிழ்ந்து போனபின்
நினைவு தப்புதலே
விதையென
-புவனம்
No comments:
Post a Comment